Imprezy

Burmistrz Miasta Zakopane, Zakopiańskie Centrum Kultury, Kwartalnik "Konteksty", Muzeum Tatrzańskie, Wydawnictwo Czarne i Fundacja "Zakopiańczycy. W poszukiwaniu tożsamości" zapraszają na VI Zakopiańskie Spotkania Antropologiczne, które w tym roku będą także zakończeniem jubileuszu 70-lecia "Kontekstów". Tytuł spotkania: "Konteksty rzeczywistości. Rzeczywistość w kontekstach. O myśleniu w perspektywie gościnności".   Zmarły niedawno znakomity myśliciel Cezary Wodziński swoją ostatnią pracę poświęcił wydarzeniu gościnności. Wydaną w 2015 roku książkę "Odys gość. Esej o gościnności" otwierają dramatyczne stwierdzenia. Wodziński pisze: „Żyjemy w świecie, który dopuścił się bezprzykładnego pohańbienia prawa gościnności. To znaczy prawa Innego do pobytu w naszym świecie”. Gość-inność, bo tak z dywizem pośrodku proponuje zapisywać to słowo, jest tajemniczym i pełnym nieprzewidywalnych konsekwencji wydarzeniem spotkania z Innym, stawiającym wobec fundamentalnych kwestii. Albowiem „stawką pytania o sens gościnności jest – ni mniej ni więcej – próba rozważenia gościnności sensu (naszego świata i naszego bycia w tym świecie)”. Esej kończy się zaś słowami: „Bogowie są gość-inni. Między ludźmi. Między Innymi. Między Gościem a Innym nie zachodzi różnica. Inność to sposób zjawiania się Gościa. Nawiedzania człowieka, który dzięki niemu odkryć się może jako ethos gościnności. Miejsce otwarte dla dajmona”. Są dobre powody, aby tak oświetlona przestrzeń gościnności stała się miejscem rozmowy, ku której jeszcze jednym powodem, kolejną na-mową są obchody siedemdziesięciolecia pracy kwartalnika „Konteksty”, w pierwszej emanacji zatytułowanego „Polska Sztuka Ludowa”. Obydwa miana eksponują relację, spotkanie, granicę, która jest do przekraczania. Rzecz i perspektywa / światło widzenia. Jedna rzecz zobaczona w wielu kontekstach. Jeden kontekst rozumiany poprzez wielość rzeczy. I prawda pojęta jako twórcza gra jednoczesnego odsłaniania i skrywania, jako nigdy nie zamykające się pole możności. Praca „Kontekstów”, biorąca swą energię z wiary, że nie całkiem umarła gość-inność, że trzeba, warto wysilać się, pisać miejsce otwarte w nas na inność. Czy to dziś sensowne, możliwe, gdzie i kogo prowadzić może? Jak łączyć diagnozę Wodzińskiego z praktyką myślenia w perspektywie gościnności? I z praktyką myślenia kontekstowego, przekraczającego i otwierającego granice. Na czym takie myślenie otwarte na gość-inność miałoby polegać? Czy i jak obecne jest w naszej praktyce myślenia i w naszym doświadczeniu uprawiania nauki. Z pewnością pytań i kwestii jest więcej i z całą pewnością są one na czasie. Praktyki z myślenia w perspektywie gościnności odbyć się mają od 7 (środa) do 10 (sobota) grudnia 2016 w Zakopanem, miejscu gdzie gościnność jest koniecznością, szansą, utrapieniem, trudem, zawsze pytaniem, którego rozważyć nie sposób i wobec którego nie da się dziś przejść obojętnie.