Imprezy
Kalendarium imprez Zakopane
 | Salon Marcowy 2020 |
| miejsce: Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem ul. Krupówki 41 organizator: Zakopiańskie Centrum Kultury, Miejska Galeria Sztuki Impreza odbywa się :2020, w miesiąc (u)(ach): Marzec Kwiecień W dniach : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 | |
SALON MARCOWY 2020
Andrzej Kreütz-Majewski – Malarstwo, Scenografia
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem
ul. Krupówki 41
W ramach tegorocznej edycji Salonu Marcowego jest nam niezmiernie miło zaprosić Państwa na wystawę prezentującą dorobek jednego z najwybitniejszych twórców polskiej sztuki współczesnej, Andrzeja Kreütz-Majewskiego.
Andrzej Kreütz-Majewski (ur. 19 września 1934 r. w Brdowie, zm. 28 lutego 2011 r. w Warszawie) - światowej sławy scenograf, malarz i pedagog. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował u profesorów: Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Adama Marczyńskiego, oraz Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Twórca około 160 scenografii w teatrach operowych i dramatycznych. Zaliczany do światowej czołówki plastycznych inscenizatorów teatru muzycznego drugiej połowy XX w.
Prezentowana w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem ekspozycja dorobku jednego z najwybitniejszych twórców polskiej sztuki współczesnej Andrzeja Kreütz-Majewskiego - scenografa, malarza i profesora krakowskiej ASP, posiada wyjątkowy wymiar i nieprzypadkową zbieżność dat. Jego obrazy i rysunki ukazują pierwszy impuls, zapis pierwotnej, rozedrganej emocji, podświadomą intuicję, koncepcję w fazie „prenatalnej”, która jeszcze nie przyoblekła się w skrystalizowany obraz, który później za sprawą dziesiątek współpracowników i teatralnej technologii, zyskiwał wymiar monumentalny. Andrzej-Kreütz Majewski obdarzony „nadwrażliwą inteligencją” i dramatyczną biografią widział więcej i czuł boleśnie więcej. Posługiwał się środkami wyrazu, którym bliżej było do świata obrazowania muzycznego. W całym twórczym życiu szukał ekwiwalentu plastycznego i emocjonalnego dla potęgi muzyki i ruchu scenicznego, bez pokusy uciekania w tradycyjny i łatwy mimetyzm, realizując niejako postulat Mario Praza o powinowactwie sztuk. Artysta głęboko zanurzony w świat misterium muzycznego wyrażał go językiem „czystej formy” - kolorem, kompozycją, rytmem, kontrastem, dominantą etc. Dla wyrażenia uniwersalnych, ontologicznych prawd szukał archetypicznych symboli i metafor z różnych obszarów kulturowych, od sacrum do profanum, posiadających niezwykłe nasycenie ekspresją i emocjami.
Andrzej Kreütz-Majewski był arystokratą z ducha i urodzenia. Był ostatnim spadkobiercą i łącznikiem pomiędzy śródziemnomorską kulturą muzycznych i plastycznych gigantów, a współczesnymi nurtami będącymi syntezą środków wyrazu artystycznego, absorbujących wszystkie zmysły. Jego scenograficzne kreacje wywiedzione z niezwykłej wrażliwości na kolor, dźwięk, ruch i światło nie stanowiły tła dla scenicznego aktu, często stawały się epickim komentarzem, pełnym nostalgii lub umiejętnie budowanej dramaturgii, jak głos chóru w antycznej tragedii. Posiadał dar niezwykły, z małej notatki malarskiej zdolny był wykreować monumentalny, przestrzenny świat dla muzycznego misterium, w którym aktorzy i soliści często zdają się być jedynie uzupełniającym sztafażem.
Artysta aktywnie uczestniczył w uniwersalnej kulturze, współpracując z najwybitniejszymi osobowościami światowego teatru i opery, realizując swoje wizje na największych współczesnych scenach Wiednia, Monachium, Amsterdamu, Paryża, Salzburga, Hamburga i Nowego Jorku. Jednocześnie świadomie i twórczo sięgał przez 39 lat w Teatrze Wielkim po wątki polskie, a zakopiańskie w szczególności. Jego fascynacja Karłowiczem i Szymanowskim, współpraca z Sergem Lifarem - legendarnym solistą paryskiej premiery „Harnasi”, częste pobyty w Zakopanem, żywy kontakt ze środowiskiem artystów zakopiańskich, czy niezwykle interesujące scenografie dla Teatru Witkacego, to kolejne przyczynki dla tezy o wrażliwości i bogactwie biografii artystycznej Majewskiego. To także niezwykła sposobność, aby dotknąć tajemnicy ukrytej pomiędzy ekspresją, a metaforą.
Tekst do wystawy
Lidia Rosińska-Podleśny
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego
z-ca dyrektora ZCK ds. artystycznych
Prace eksponowane na wystawie pochodzą z kolekcji prywatnej oraz archiwum Teatru im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem. Na wystawie zostanie zaprezentowany film dokumentalny o Andrzeju Kreütz-Majewskim pt. „Pędzel i batuta” w reżyserii Tomasza Wiszniewskiego z 1993 roku.
Andrzej Kreütz-Majewski – Malarstwo, Scenografia
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem
ul. Krupówki 41
W ramach tegorocznej edycji Salonu Marcowego jest nam niezmiernie miło zaprosić Państwa na wystawę prezentującą dorobek jednego z najwybitniejszych twórców polskiej sztuki współczesnej, Andrzeja Kreütz-Majewskiego.
Andrzej Kreütz-Majewski (ur. 19 września 1934 r. w Brdowie, zm. 28 lutego 2011 r. w Warszawie) - światowej sławy scenograf, malarz i pedagog. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował u profesorów: Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Adama Marczyńskiego, oraz Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Twórca około 160 scenografii w teatrach operowych i dramatycznych. Zaliczany do światowej czołówki plastycznych inscenizatorów teatru muzycznego drugiej połowy XX w.
Prezentowana w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem ekspozycja dorobku jednego z najwybitniejszych twórców polskiej sztuki współczesnej Andrzeja Kreütz-Majewskiego - scenografa, malarza i profesora krakowskiej ASP, posiada wyjątkowy wymiar i nieprzypadkową zbieżność dat. Jego obrazy i rysunki ukazują pierwszy impuls, zapis pierwotnej, rozedrganej emocji, podświadomą intuicję, koncepcję w fazie „prenatalnej”, która jeszcze nie przyoblekła się w skrystalizowany obraz, który później za sprawą dziesiątek współpracowników i teatralnej technologii, zyskiwał wymiar monumentalny. Andrzej-Kreütz Majewski obdarzony „nadwrażliwą inteligencją” i dramatyczną biografią widział więcej i czuł boleśnie więcej. Posługiwał się środkami wyrazu, którym bliżej było do świata obrazowania muzycznego. W całym twórczym życiu szukał ekwiwalentu plastycznego i emocjonalnego dla potęgi muzyki i ruchu scenicznego, bez pokusy uciekania w tradycyjny i łatwy mimetyzm, realizując niejako postulat Mario Praza o powinowactwie sztuk. Artysta głęboko zanurzony w świat misterium muzycznego wyrażał go językiem „czystej formy” - kolorem, kompozycją, rytmem, kontrastem, dominantą etc. Dla wyrażenia uniwersalnych, ontologicznych prawd szukał archetypicznych symboli i metafor z różnych obszarów kulturowych, od sacrum do profanum, posiadających niezwykłe nasycenie ekspresją i emocjami.
Andrzej Kreütz-Majewski był arystokratą z ducha i urodzenia. Był ostatnim spadkobiercą i łącznikiem pomiędzy śródziemnomorską kulturą muzycznych i plastycznych gigantów, a współczesnymi nurtami będącymi syntezą środków wyrazu artystycznego, absorbujących wszystkie zmysły. Jego scenograficzne kreacje wywiedzione z niezwykłej wrażliwości na kolor, dźwięk, ruch i światło nie stanowiły tła dla scenicznego aktu, często stawały się epickim komentarzem, pełnym nostalgii lub umiejętnie budowanej dramaturgii, jak głos chóru w antycznej tragedii. Posiadał dar niezwykły, z małej notatki malarskiej zdolny był wykreować monumentalny, przestrzenny świat dla muzycznego misterium, w którym aktorzy i soliści często zdają się być jedynie uzupełniającym sztafażem.
Artysta aktywnie uczestniczył w uniwersalnej kulturze, współpracując z najwybitniejszymi osobowościami światowego teatru i opery, realizując swoje wizje na największych współczesnych scenach Wiednia, Monachium, Amsterdamu, Paryża, Salzburga, Hamburga i Nowego Jorku. Jednocześnie świadomie i twórczo sięgał przez 39 lat w Teatrze Wielkim po wątki polskie, a zakopiańskie w szczególności. Jego fascynacja Karłowiczem i Szymanowskim, współpraca z Sergem Lifarem - legendarnym solistą paryskiej premiery „Harnasi”, częste pobyty w Zakopanem, żywy kontakt ze środowiskiem artystów zakopiańskich, czy niezwykle interesujące scenografie dla Teatru Witkacego, to kolejne przyczynki dla tezy o wrażliwości i bogactwie biografii artystycznej Majewskiego. To także niezwykła sposobność, aby dotknąć tajemnicy ukrytej pomiędzy ekspresją, a metaforą.
Tekst do wystawy
Lidia Rosińska-Podleśny
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego
z-ca dyrektora ZCK ds. artystycznych
Prace eksponowane na wystawie pochodzą z kolekcji prywatnej oraz archiwum Teatru im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem. Na wystawie zostanie zaprezentowany film dokumentalny o Andrzeju Kreütz-Majewskim pt. „Pędzel i batuta” w reżyserii Tomasza Wiszniewskiego z 1993 roku.
LOKALIZACJA
